Zaterdag 00.15 uur AM mogen we aan boord van ons vliegtuig. We zijn gaar. Gaar van het reizen, zitten, wachten, hangen. Vanaf vrijdagmorgen 07.00 uur ( Nieuw Zeelandse tijd) staan we al op onze benen. De vlucht van Auckland naar Hongkong was lang en heftig. Het abrupte afscheid van Merel is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Af en toe slapen, film kijken, eten, het zorgt voor wat afleiding. Al helpt het natuurlijk niet als je tijdens de vlucht een zielige film gaat zitten kijken.

Na een tussenstop van drie uur op de luchthaven van Hongkong begint onze laatste vlucht naar Nederland. Midden in de nacht. De meeste mensen installeren zich om te gaan slapen. Ook wij. Kussentje in de nek, dekentje over de benen. De warme maaltijd die geserveerd wordt, laten we aan ons voorbij gaan. Door te te slapen verloopt de reis lekker snel. En als ik wakker word, heb ik een houten kont en een zere nek, blijkt dat we al op de helft zijn. Nog maar vijfenhalf uur vliegen. De vliegroute is min of meer hetzelfde als tijdens de heenreis: over China, Mongolie, Kazachstan en Rusland.

José ligt nog lekker te slapen. Ik ben wakker en ga maar weer eens een film kijken. A boy erased. Een mooie, dramatische film met Nicole Kidman. Daarna nog wat spelletjes Bejeweld gespeeld. Zo kom ik de tijd wel door. Het is wat onrustig. Het vliegtuig heeft last van turbulentie, en dus moeten de riemen weer vast. Als ik weer vastgesnoerd in m'n stoel zit, speel ik rustig verder. Af en toe kijk ik op het scherm om te zien waar we zijn. We vliegen boven Moskou dit keer, richting van Helsinki, het zuiden van Zweden over Denemarken naar Nederland. Even voor half zes zet het vliegtuig de landing in. Volgens prognose zullen we om 06.04 uur landen. Heerlijk we zijn weer thuis. Een uur eerder dan planning. Hopelijk staat Jasper al in de aankomsthal.

Zoals altijd slaat het ongeduld toe als het vliegtuig is geland en bij de gate aankomt. Op zo'n moment wil je er uit, spullen pakken en wegwezen. maar zo snel gaat dat niet. Met onze handbagage bij de hand staan we geduldig in het gangpad te wachten tot we het vliegtuig uit mogen. Als het zover is, haasten we ons naar de aankomsthal, langs de paspoortcontrole, naar de bagageband. Bij het raam zien we Jasper en Michelle staan. Wat heerlijk. Zwaaien, lachen, kushandjes. Heerlijk. Plassen en dan begint het geduldig wachten op onze bagage. Een klein half uur later, is het dan zover en lopen we langs "niets aan te geven" door de glazen deur en sluiten we hen in de armen. Wat een gelukzalig moment.

Op onze telefoon komen berichtjes binnen dat Merel inmiddels in Melbourne is aangekomen in haar airbnb. Dat haar reis goed is verlopen en dat ze slaapt. Een pak van ons hart. We lopen pratend, vertellend over onze grote reis naar de parkeergarage. Het is nog vroeg, dus kon Jasper zijn auto lekker dichtbij parkeren. Hup de koffers erin en rijden maar, naar huis. We knabbelen op een liga koek, drinken wat water, praten honderduit en voor we het weten draait Jasper de Vrijenburglaan in. We zijn weer thuis.

Wat een gelukzalig moment. Na vier weken weg te zijn geweest. Je bekijkt je huis dan met heel andere ogen. Alles ziet er lekker schoon en opgeruimd uit. Daar is een half uur later niet veel van over. Koffers gaan open en binnen no time ligt er overal wat. De cavia's beginnen opgewonden te piepen. Die hebben ons ook wel gemist, en ook al heeft Jasper goed voor ze gezorgd en elke dag even met ze geknuffeld, ze waren veel alleen.

Na de koffie, gaan Jas en Mies naar huis en kruipen wij voor een uurtje in bed. Even slapen, bijtanken, voor we aan allerlei zaken, zoals boodschappen doen, wassen, opruimen, de tuin in, beginnen. Ons grote avontuur In Nieuw Zeeland zit erop. Over anderhalve dag, over 36 uur roept het werk ons keihard weer. Is het uit met de pret. Wat lijkt het een eindeloze tijd geleden dat we moesten werken. We hebben letterlijk en figuurlijk afstand genomen van dat werk. Moe, met een hoofd vol indrukken, de lange vliegreis nog in het lijf, leggen we ons hoofd te rusten en binnen no time vallen we in diepe, droomloze slaap. We zijn back home!