eric-down-under.reismee.nl

Time to say goodbye

Vandaag is dan zo ver. Onze tijd in Nieuw Zeeland zit erop, de vakantie loopt ten einde. Dus vroeg uit de veren, aankleden en auto inladen. Daarna naar de lobby van het hotel om voor het laatst uit te checken. We hebben even geteld. We hebben deze vakantie in 14 verschillende hotels geslapen. Dus 14 keer in- en uitpakken. Vandaag dus voor het laatst. Met een dubbelslachtig gevoel beginnen we aan de dag. Fijn om weer naar huis te gaan, maar ook verdrietig om weer afscheid te moeten nemen van ons lieve kind.

Rond 8.15 uur zitten we al in de auto, op weg naar het vliegveld. Een ritje van nog geen kwartier. Het is even zoeken geblazen naar het verhuurbedrijf "Go rental". Op de heenreis hebben we de huurauto opgehaald in Auckland. Nu laten we hem achter in Christchurch.

In de vertrekhal eerst onze boardingpassen en bagagelabels uitprinten. Het eerste stuk van de reis reist Merel ook nog mee. Dat is fijn. Dus met z'n drieën zitten we straks in hetzelfde vliegtuig, van Christchurch naar Auckland. Daar scheiden onze wegen. Gaan wij via Hongkong naar Amsterdam, naar huis. Merel reist 4 uur later naar Melbourne, Australië. Een weekje iets zien van dit grote land, alvorens ze aan haar studie in Sydney begint.

Maar zover is het nog niet. Onze bagage is snel ingecheckt. Merel heeft wat meer moeite. Omdat zij 2 aparte vluchten heeft geboekt, mag zij op de eerste reis maar 20 kg bagage meenemen. Een behulpzame man van de luchthaven, helpt Merel, zodat ze alles tot mee kan nemen. Daarna voor het laatst samen koffie. We zijn stil en denken allen op onze eigen manier aan het onvermijdelijke moment.

We gaan daarna door de security en wachten bij de gate op het moment dat we mogen boarden. Om 10.45 gaat de gate open en mogen we aan boord. We zitten met z'n drietjes naast elkaar. Hand in hand. Nog geen 10 minuten later vertrekt het vliegtuig in noordelijke richting. Over het bergmassief. Witte bergtoppen. Geen wonder dat er op het Zuidereiland minder mensen wonen, 2/3 is onbewoonbaar; bergen. We vliegen over Nelson, over de Tasmanzee richting Hamilton. Boven het Noordereiland hangt een dik wolkendek. Om 12.15 uur komen we aan op Auckland. Merel moet haar bagage ophalen en dan weer opnieuw incheken, wij moeten naar een andere terminal (internationale vluchten) en stappen op de shuttle bus die ons daarheen brengt. En zo is het afscheid er ineens en abrupt. We krijgen het alle drie zwaar voor onze kiezen. We stappen in, zwaaien ons kind gedag en daar gaat de bus al. Nu ik dit typ, moet ik weer huilen.

Opnieuw door de security, de hele mikmak, als we dat er op hebben zitten, moeten we meteen naar de gate, want het boarden is allang gestart. We gaan aan boord en niet heel veel later vertrekt ie al. Het afscheid is definitief en valt ons zwaar. Terwijl de piloot de airbus laat opstijgen, biggelen bij ons de tranen over de wangen. José krijgt een zakdoekje van een steward. En later brengt een andere steward ons een doos tissues.

De vlucht naar Hongkong duurt 11 uur, dus tijd genoeg om ons weer bij elkaar te rapen. Pas als we in Hongkong zijn, kunnen we weer contact maken met het thuisfront en met Merel, die als het goed is dan in haar Airbnd zit in Melbourne. De vlucht verloopt voorspoedig. In verband met een harde wind boven de Tasmanzee, wordt de koers verlegd. We vliegen naar Sydney, over Australië (richting Darwin) vervolgens over Ambon en de Filipijnen naar Hongkong. Als we daar aankomen, is het al donker. Onze connecting flight vertrekt om 00.15 uur. Tijd om even de benen te strekken en bij te komen van de lange vlucht.

De afgelopen maand was de luchthaven van Hongkong bezet geweest door protesterende Hongkong Chinezen. Vluchten moesten worden geannuleerd. We waren daar wel een beetje bezorgd om. Maar als we op de luchthaven staan, gaat alles er georganiseerd en rustig aan toe. Pak van m'n hart. Als je naar huis gaat, wil je maar een ding. Ze snel mogelijk naar huis.

Morgen, het 2e deel van onze reis. En natuurlijk het hartelijk weerzien met Jasper & Michelle, en de caviaatjes. Nu nok ik er mee.

Reacties

Reacties

Greetje

Afscheid nemen doet altijd pijn en is onvermijdelijk in het leven! Gelukkig niet voor altijd en Merel gaat weer een nieuw avontuur tegemoet! Een hele goede terugreis en dan weer beginnen aan het normale leven!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!