Een kort reisverslag van drie reisdagen. Zondag 25 augustus zijn we vanuit Queenstown naar Wanaka vertrokken. Na het gebruikelijke ritueel, eerst nog even het stadje in om wat broodjes te kopen bij de Fern Bakkery. Om 10.15 uur is er nog niet veel volk op de been. Met wat croissants en Danish pastries terug naar het hotel. En even later rijd ik de auto uit de parkeergarage richting Wanaka.

Eerst doen we nog even Arrowtown aan. Een klein stadje even boven Queenstown, waar rond 1865 goud werd gevonden. Het zorgde voor een goldrush. Mensen vanuit de hele wereld kwamen hier naar goud zoeken. Zo ook een kleine Chinese gemeenschap. Er is nog een soort open-lucht museum gewijd aan die Chinese gelukzoekers. Vandaag de dag zijn de toeristen de kip met de gouden eieren.

We drinken er onze koffie, lopen wat door het stadje (2 winkelstraatjes in country & west style) en houden het dan voor gezien. Bijna overal verkoopt men de zelfde spullen: sieraden van green stone, truien e.d. van merino wol, souvenirs, etc. Weer in de auto gaat het richting Wanaka. Daar kan je op 2 manieren komen, via Cromwell of met de Cardrona highway. We kiezen voor de laatste weg, dat scheelt algauw 56 km omrijden. Op de heenweg hadden we ook deze weg. Toen lag er nog veel sneeuw. Nu, als we op the lookout zijn gekomen, is bijna alle sneeuw weg. Zo snel kan het gaan.

rond 13.15 uur komen we aan in Wanaka. Een klein plaatsje aan een groot meer, omringd door de bergen. Het is winderig. Er zijn veel golven op het meer. Onze kamer in het Edgewater hotel is nog niet beschikbaar. Dus lopen we langs het meer richting het centrum. Een wandeling van ongeveer 25 minuten (heen). Daar lopen we wat rond, kijken gelijk waar we vanavond wat kunnen eten.

Voordat we aan de terugweg beginnen, nemen we eerst een ijsje. Ons eerste ijsje deze vakantie. Bij deze temperaturen (6 à 7 graden) heb je daar niet zo'n in in. terug langs het water. Ergens halverwege staat er een boom in het water. Het trekt aardig wat mensen die er selfies van maken. Wat is dat toch? Sommige mensen (Japanners, Chinezen, Koreanen) doen niets anders. Trekken dan zo'n gemaakt blij gezicht. Kijken ze ook nog weleens naar de omgeving i.p.v. alleen naar zichzelf. Ik snap het niet.

Onze kamer is beschikbaar. Ieder heeft vannacht zijn eigen bed. We doen even een middagdutje. Daarna willen we naar de spa. Die is op het terrein. All dressed up gaan we er heen. De spa & sauna zijn bij de tennisbaan. Het is een jacuzzi die bezet is door een aantal luidruchtige, vrolijke gasten. Ons niet gezien. Vandaag maar even geen spa.

Rond een uur of half zes rijden we terug naar het centrum. We besluiten, na wat vergelijkend warenonderzoek, om bij Trout te eten. Overal is het druk. Het is zondagavond. Kennelijk eten veel Kiwi's dan buiten de deur. José neemt fish and chips, Merel een veggieburger (heel goed!) en zelf neem ik prawns in tempura, met bloemkoolrijst en rode curry. Het smaakt allemaal voortreffelijk.

José en Merel rijden met de auto terug naar het hotel, maar ik besluit terug te gaan lopen. In het donker langs het meer. Zonder verlichting, maar die heb je helemaal niet nodig. Met 'n warme jas, sjaal en muts, want het is best al koud. IK loop langs het water, moet nog uitkijken dat ik niet op een paar eenden trap, die aan de waterkant liggen te slapen. De silhouetten van de bergen op de achtergrond en de wind in m'n gezicht. Heerlijk.

Na twintig minuten ben ik weer bij het hotel. Aardig doorgestapt. We maken het vanavond niet laat. Dus nog even lezen, wat whats-appen op onze telefoon en dan licht uit, lekker slapen.