eric-down-under.reismee.nl

Seals and a watertaxi at Abel Tasman national park

We staan op met een strak blauwe lucht. Na de gebruikelijke ochtendrituelen, gaan we naar het restaurantje voor een continental breakfast. Maar voordat we naar binnen lopen, blijven we even staan voor het waanzinnige uitzicht. Witte bergtoppen tegen een azuur blauwe lucht. Die hadden we gisteravond niet gezien. Het was al donker en het regende. We zijn duidelijk op het Zuidereiland. Hier is het een en al nature.

We ontbijten op ons gemak, de serveerster heeft twee tafels aan elkaar geschoven bij het raam, zodat we tijdens het eten naar buiten kunnen kijken. Op ons na is het verder uitgestorven in het restaurant. Maar dat mag de pret niet drukken. De serveerster is geïnteresseerd waar we vandaan komen, wat we gaan doen, en hoe lang we op het Zuidereiland blijven. Ze heeft nog een tip voor ons.

Na het ontbijt duiken we in de auto en rijden we richting Motueka, Abel Tasmanpark. We hebben ook het plan opgevat om te gaan skydiven. Morgenochtend 10.00 uur zijn er nog 2 plaatsen beschikbaar. Die leggen we vast.

In Motueka zoeken we de i-site op (VVV). We vertellen onze plannen. We willen een wandeling maken (hike) en een stuk met de watertaxi. dat kan. De eerste mogelijkheid is om 13.30 uur. Varen van Marahau naar Anchorage bay. En dan terug wandelen (3,5 tot 4 uur lopen). Dat willen we wel, al is het wel weer laat (dus in het donker terug). Als José af wilt rekenen, blijkt dat we ook met de tocht van 12.00 uur mee kunnen, maar dan moeten we wel binnen 30 minuten in Marahau zijn (een autorit van min. 20 minuten). Dus snel schakelen. De meiden handelen het een en ander af bij de i-site, ik ga op een holletje naar de European bakkery voor wat croissants en cheeserolls. Vlug in de auto en karren maar.

De weg naar Marahau gaat door Motueka en een kleine andere gemeenschap. Als de wegwijzer Marahau (10 km) aangeeft gaat het steil omhoog, over een kronkelige bergweggetje. Veel haarspeldbochten. Hier en daar kun je maar 20 km p.u. rijden. Maar we halen het op tijd en komen 11.55 aan in Marahau, bij het bedrijf dat de watertaxi exploiteert. Er zijn nog twee andere deelnemers. De boot ligt op een trailer die door een tractor vooruit getrokken zal worden. WE mogen al aan boord. Zwemvest om en gaan met die banaan. De tractor rijdt de trailor het water in, de boot wordt ontkoppeld en vaart weg.

Eerst naar Split Apple Rock. Een rots die doormidden is gekliefd en de vorm heeft van een appel die in tweeën is gedeeld. Daarna terug. We moeten nog twee jongens oppikken. Ook zij willen mee. Dus terug naar Marahau. De tractor rijdt het water in, de boot vaart op de trailor en zo gaan we weer naar de kant. Daar klimmen de twee jongens aan boord en vervolgen we onze boottocht. Ditmaal naar Adele eiland. Hier is een kolonie seals. Aanvankelijk zien we niets. Maar dan, als je goed kijkt zie je ze liggen zonnebaden op de rotsen, of zie je ze zwemmen tussen de rotsen. Wat een koddig en vertederend gezicht. M'n dag kan niet meer stuk.

We varen verder, naar Anchorage bay. Een beschutte baai. Een goud geel strand. Het lijkt wel een bounty island. Hier stappen we van de boot voor onze wandeling terug. Eerste stuk is een stevige klim- en klauterpartij. Eenmaal boven overzie je de hele baai en een groot gedeelte van Abel Tasmanpark. Wat een groen, wat een mooie vergezichten, wat een lege stranden. Whauw. We wandelen op ons gemak het pad af. Na ruim 45 minuten lopen, komen we bij een bordje. 10 minuten down-hill is observation beach. Ik dring aan om naar die baai te gaan. "Nou vooruit dan maar" hoor ik de meiden denken. Immers het betekent weer naar beneden en straks weer naar boven zwoegen. Maar het is fantastisch. Beneden wacht ons een goudgeel strand, met hier en daar met grijze rotsen waarop mosselen groeien. Het strand is, op een paar zeevogels na, helemaal verlaten. Schoenen, sokken, jas, trui en lange broek uit. En het water in. Maar dat valt vies tegen. Het water is steenkoud. Ik kom niet verder dan tot onder m'n knie. Oh wat zou ik hier graag gezwommen hebben.

We drinken wat, eten ons fruit, ik droog m'n voeten af, en we gaan weer terug naar boven. Wel weer een pittige klim. Terug op het pad vervolgen we onze route. Hoog boven het strand. Het bos is prachtig. Hier en daar kleine watervalletjes, bruggetjes over watertjes, hoge varens, palmbomen en hoge naaldbomen. En....bonte vogels, groot en klein die er lustig op los zingen en fluiten.

Al een heel eind verder op de route en al een stuk lager, gaan we voor de 2e keer van het pad, naar apple tree bay. Slechts 1 minuutje lopen. Zelfde ervaring. Hier worden een paar mensen door een andere watertaxi opgepikt. Wij drinken er onze sap, eten onze cheese roll en gaan weer verder. Het wordt al wat frisser en de tijd tikt door. Rond kwart over 5, na een stevig tempo, zijn we weer bij de auto. Gelukkig, we hoeven niet de terugweg door het donker te maken. In Motueka doen we wat boodschappen bij de Countdown. Ik kook vanavond. Rijst met garnalen. Het hotelcomplex waar we verblijven heeft een aantal cottages. En wijn verblijven in een. Een heerlijk mini huisje. Beneden een keuken, woon-/ eetkamer (met open-haard). Boven twee slaap- & badkamers. Heerlijk.

In het donker terug naar Nelson. Via een omweg weliswaar, dankzij de navigatie. Ik begin met koken, wat altijd een beetje behelpen is in zo'n huisje. Een half uur later zitten we aan de dis.

Omdat bijna al onze mobieltjes, laptop en camera's leeg zijn, en Merel de oplader op de ferry heeft achtergelaten, gaan de meiden erop uit. In Richmond is een zaak die tot 21.00 uur open is, die opladers en wereldstekkers verkoopt. Ondertussen doe ik de afwas en spring daarna onder de douche. Lekker in m'n joggingbroek op de bank voor de openhaard, werk ik aan m'n blog. Wat kan het leven toch heerlijk zijn.

Als de meiden weer terug zijn, drinken we een wijntje, lezen nog wat en gaan naar bed. Morgen vroeg op. We moeten om 9.45 uur in Motueka zijn voor onze parachutesprong. OMG. Waarom doe ik dit?

Reacties

Reacties

Greetje

Spannend hoor! Heb je nog wel kunnen slapen?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!