Dinsdag 6 augustus in alle vroegte ontbeten, vervolgens worden we door de bus bij ons hotel opgepikt voor de dagexcursie naar Cape Reinga. Het noordelijkste puntje van het Noordereiland. De bus is voor tweederde gevuld, merendeel door Japanners. Onze Maori buschauffeur verwelkomt ons met een Maori song en vertelt veel interessante verhalen over de het land en de Maori's.

Eerste stop: Het Puketi Kauri forest. Een stukje tropisch woud met de reusachtige Kauri bomen. Bomen die reusachtig hoog en oud (2000 jaar) kunnen worden. Heel indrukwekkend om te zien. De bomen worden bedreigd door ziektes. Zou toch vreselijk zijn als deze woudreuzen dood zouden gaan.

Tweede stop: Coffeebreak in Awanui. Een koffiehuis annex showroom van voornamelijk houten voorwerpen die daar door locals worden gemaakt: massieve houten voorwerpen, tafels, schalen, kommen etc.

Na 20 minuten rijden we weer verder naar Ninety Mile Beach. De lange strook strand aan de westkust van Awanui tot vlakonder Te Paki Stream. De bus rijdt het strand op langs de Tasman zee, en soms zelfs door de branding. Door het opkomend water kunnen we maar een gedeelte van het ninety mile beach rijden. Moet er niet aan denken dat de bus vast komt te zitten. Er spoelen hoge, en krachtige golven op het strand. Sommige golven zijn bruinig en vettig van het vele plankton.

Dan door naar Houhora. Aan de andere kant van de landtong, aan de Pacific ocean. Hier lunchen we. Fish & chips. Heerlijk.Lekker buiten in het gras, kijkend op de oceaan. Heel idyllisch. Meeuwen houden ons nauwlettend in de gaten, wie weet valt er iets voor ze te snaaien.

Dan door naar Te Paki stream, een plek met hoge witte zandduinen. Hier mogen we zandsurfen. Eerst door het mulle zand naar boven ploeteren, dan laat je je liggend op een surfboard op je buik naar beneden glijden. Je armen trekken het board iets omhoog, waardoor je snelheid krijgt. Je tenen steken in het zand om controle te houden. Het is machtig. Ik laat me wel 3 keer naar beneden storten. Wel je mond dicht houden, anders loop je het risico op zandhappen. Merel en José kijken en laten het zandsurfen aan mij over.

Volgende stop is dan eindelijk Cape Reinga. Nog een flink eind (2 uur) rijden. Door een groen, bebost landschap. De weg kronkelt omhoog. De buschauffeur laat zich daardoor niet ontmoedigen en rijdt stevig door. Eenmaal aangekomen, snap je dat dit de lange rit meer dan waard is. Wat een fantastsch gezicht. Hier ontmoeten de twee stromen elkaar: De Tasmanzee en de Pacific Ocean. Uiterst links op een schiereiland staat een vuurtoren: Cape Maria van Diemen. Uiterst rechts is de vuurtoren van Cape Reinga. Een heilige plek voor de Maori's. Het licht van de vuurtoren flitst om de 26 seconden en is 50 kilometer te zien vanuit de kust.

We krijgen een uur de tijd om de vuurtoren te bezoeken. Dat vergt een wandeling van ongeveer 20 minuten, door een ruig gebied. Onder ons zijn hoge kliffen en rotsen waar de zee genadeloos tegenaan beukt. Een indrukwekkend gezicht, dat natuur geweld. Bij de vuurtoren, die niet zo hoog of groot is (niet nodig, hij staat op een klif), staat een wegwijzer. 18.050 km hier vandaan ligt Londen. De ander kant wijst naar de zuidpool. Brrr.

Rond een uur of 3 vertrekt de bus voor de rit naar Paihia. Met een tussenstop in Awanui, zijn we rond 17.45 uur weer terug bij ons hotel. Moe, door elkaar geschud (we zaten achterin de bus) en vol van alle indrukken.

We eten een snelle hap in het restaurant (pizza & burger) van het hotel en gaan nog 1 x in de hot pool. Daarna snel onder de wol. Morgen wacht weer een lange rit terug naar Auckland.